گزارش برنامه قله بند عیش با دوچرخه – 21/12/94

(به نقل از آقای علی موتابیان- هم رکاب)

 

در ابتدا در نظر بود که برای روز جمعه، یا از طریق روستای مورود به قله نسام صعود کنیم و یا از طریق روستای سوهان به قله کله سنگ. ولی چون افراد حاضر نبودند آقا مهران تصمیم به برنامه دوچرخه در منطقه کوهسار گرفتند.  برای ساعت 11 صبح روز جمعه 21 اسفند ماه 1394 در محل انبار نفت شهران قرار گذاشتیم و هر دو (علی موتابیان و مهران حیدرخانی) به موقع رسیدیم. پس از پارک اتومبیل و آماده شدن، در ساعت 11:20 با چرخ ها راه افتادیم.

ابتدا با سربالایی خیلی تند آغاز شد و آرام آرام رکاب زدیم. بعد از نیم ساعت به مدت 5 دقیقه استراحت کردیم و کمی آب و میوه خشک خوردیم. دوباره راه افتادیم و پس از 40 دقیقه سربالایی رکاب زدن، مجددا 5 دقیقه استراحت کردیم. دوباره رکاب زدیم و از پیست موتورسواری رد شدیم و از آن به بعد جاده خاکی بود.

حوالی ساعت 14 تا زیر قله رکاب زدیم. سپس در محل امنی چرخ ها را به هم قفل کردیم و پیاده به سمت قله صعود نمودیم. حدود ساعت 15 روی قله بودیم. بیش از نیم ساعت استراحت کردیم و از مناظر زیبا و هوای تمیز لذت بردیم و چند عکس گرفتیم و از همان مسیر صعود به سمت چرخ ها بازگشتیم. آقا مهران عزیز در کنار چرخ ها فیلمبرداری کردند و توضیحاتی در مورد برنامه ضبط نمودند و سپس با چرخ ها به سمت پائین راه افتادیم.

حدودا در ساعت 16، چند دقیقه بعد از فرود به سمت پائین حادثه پیش آمد. تا 15 ثانیه اول فکر می‌کردم که الآن آقا مهران بلند می‌شوند و کمی خودشان را می‌تکانند و ادامه می‌دهند. بعد به سمت ایشون دویدم و دیدم که ایشون کاملا آسیب دیده اند و به هوش نیستند.

تا ساعت 17:15 بالای سر ایشون بودم و اقدامات کمکی اولیه را انجام دادم سپس به پائین رفتم تا کمک بیارم. شکر خدا دو انسان واقعی به نام های آقایان داورپناه و صادقی، به همراه دو نفر دیگر کاملا لطف نموده و همه جوره کمک کردند و حوالی ساعت 18:30 به اورژانس رسیدیم و حوالی ساعت 19:30 در بیمارستان پیامبر بودیم. با حضور خانواده محترمشون و هماهنگی پزشک معتمد ایشان از فردای آنروز به بیمارستان عرفان منتقل شدند و در آنجا تحت درمان قرار گرفتند.

شکر خدا حالشون رو به بهبود است هرچند با کندی. همه دست به دامن معصومین هستیم و دعاگو تا انشاله به خواست خداوند متعال شاهد بهبودی کامل این عزیزمون، و شادی همه دوستان به خصوص این خانواده محترم باشیم. انشاله. التماس دعا.

نفرات شرکت کننده:

علی موتابیان(سرپرست دوچرخه)- مهران حیدرخانی (سرپرست کوه)- عزیز دلمون -

 

 

 

پرسش و پاسخ علی مدد و علی موتابیان:

علی مدد: به نظر شما، برنامه برای آقا مهران عزیزمون  - که میشناسیمش - سنگین بود؟ کسی که 7000 متر قله رو بالا میره، یک روز کامل بیواک میکنه، سه بار محل بیواک رو عوض میکنه که از خواب رفتن فرار کنه، و نهایتا سالم به پایگاه میرسه. آیا به نظر شما این صعود با دوچرخه در اون روز برای ایشون سنگین بود؟

علی موتابیان: فکر نکنم برای آقا مهران -از نظر خودم – سنگین بوده باشه.

علی مدد: آیا هنگام بازگشت از قله به سمت دوچرخه ها شما کمبودی از ایشون نسبت به همیششون احساس کردید؟

علی موتابیان: به هیچ عنوان. خیلی هم سرحال بود و تا پای دوچرخه درباره همه چیز سوال میکردم و آقا مهران دقیق توضیح میدادند و قبل از سوار شدن به دوچرخه هم فیلمبرداری کردن و مثل همیشه توضیحاتی از برنامه رو ضبط نمودند. ولی دوتا مسئله از نظر من وجود داره. یکی اینکه قبل از اینکه زمین بخورند، یا افت قند یا فشار و یا... اتفاقی افتاده که نتونستن قبل از زمین خوردن تلاش کنن برای کمتر آسیب دیدن. دوم احتمال داره چون در شیب بود و داشته سرعت میگرفته ناخودآگاه ترمز جلو گرفته باشه و در آن واحد به زمین خورده باشه و نتونسته باشه عکس العمل نشون بده.

علی مدد:فکر نمی‌کنم حالت دوم پیش اومده باشه. چون ترمز جلو ایشون رو معلق می‌کرد رو به جلو و با جلوی سر میخورد زمین، ولی اخوی محترم ایشون (که از کوهنوردان صاحب تجربه کشور هستند) گفتند که مهران جان سرعت زیادی نداشتند و از بغل به زمین خورده و آسیب دیدند. ظاهرا احتمال وقوع حالت اول بیشتر می‌باشد.

انشاله به خواست خدا مهران عزیزمون بازمی‌گرده و با خودش گزارش رو کامل می‌کنیم. انشاله. التماس دعا.

 

چند روز پس از حادثه حامد ندایی، بهنام شکری و سعید ترنیان برای توسل و دعا، به نام مهران عزیز به قله توچال رفتند. عکس زیبای آنها در ادامه گزارش قرار دارد.

 

در روز پنج شنبه 12 فروردین 95 نیز آقای علی موتابیان به همراه آقایان رضا صفا و مرتضی ابراهیمی اصل با دوچرخه به محل حادثه رفتند تا هم با یاد مهران عزیز دعا کنند و هم با شرایط حادثه بیشتر نزدیک شوند. متن زیر گزیده ای از این برنامه به نقل از آقای علی موتابیان است:

امروز من و دوستانم از صمیم قلب برای سلامتی دوست عزیزمون آقا مهران دعا کردیم . به همراه آقایان رضا صفا و مرتضی ابراهیمی اصل با دوچرخه رفتیم کوهسار. ساعت 7:40 رکاب زدیم رفتیم بالا ساعت 10:30پایین بودیم. هر جائی که دوچرخه سوار رکاب میزنه میتونه خطرناک باشه. من و دوستانم از پایین تا بالا 2:30رکاب زدیم که بعضی جاها توام با شیب شدید بود2 دقیقه هم استراحت نکردیم.من یه مقدار کم فقط آب خوردم.رسیدیم بالا 1 کیک  با شیر کاکائو خوردم و آب به اندازه کافی.خواستم امتحان کنم ببینم چیزی نخورم مشکلی پیش میاد.آقا مهران آدم توانمندی بود میدونست چی بخوره و کی بخوره من بارها و بارها تو ذهنم با خودم کلنجار رفتم که چرا این اتفاق افتاد همه چیز خوب بود.آقا مهران سرحال شاداب از برنامه هاش برای آینده صحبت میکرد.5 دقیقه قبل از این اتفاق عکاسی کرد اون بالا.با رفقا که صحبت میکردم همه متعجب بودند از این زمین خوردن و این همه شدت ضربه. هر چی میگفتم این اتفاق اینجا افتاده شدت ضربه زیاد بوده الان در کما هستند باورشون نمیشد. افت قند و فشار رو هم رد کردند می گفتند چون قبل از حرکت استراحت کرده و در سرازیری احتمالش خیلی کمه این مورد ها پیش بیاداحتمال اینکه سنگی زیر چرخ عقب رفته باشه هست چون دوستم میگفت در یک حالت به بغل دوچرخه می خوره زمین فقط سنگ زیر چرخ عقب یا پاش از روی رکاب در رفته باشه البته اینها همه حدس و گمانه.

 

توضیح:

1-    انشاله پاسخ نظرات دوستان توسط خود مهندس حیدرخانی عزیز پس از بهبودی کامل (توکل به خدا) درج خواهند گردید و عمده نظرات دوستان (بدون پاسخ) تائید می‌گردند تا قابل استفاده برای سایر عزیزان باشد.

2-     گروه "دوستان مهران حیدرخانی"در تلگرام توسط دوستان مهندس حیدرخانی عزیز انشاله تا زمان بهبودی ایشان برقرار است و با این لینک می‌تواند استفاده شود (شکر خدا با توجه به بهبودی آقا مهران عزیز، این گروه به کار خود خاتمه داد و انشاله به زودی خود آقا مهران عزیز موارد را شخصا در وبلاگ ثبت می‌نمایند. الهی شکر): 

https://telegram.me/joinchat/BEt3QQdC176UMy80K1WFMw

 

درج در وبلاگ : علی مدد - علیرضا حاجیلو

 

 مسیر ارتفاعی برنامه

 

 مسیر رفت و برگشت

 مهران حیدرخانی - اول مسیر در حال رکاب زدن به سمت بالا

 

 علی موتابیان- استراحت 5 دقیقه در مسیر صعود

 مهران حیدرخانی – در اواخر صعود با دوچرخه

 قرار دادن دوچرخه ها در یک جای امن و صعود پیاده به سمت قله

 صعود به سمت قله با استفاده از سیم بکسل

 روی قله – از راست: علی موتابیان و مهران حیدرخانی

 روی قله – مهران حیدرخانی

 در حال پایین آمدن از قله و رفتن به سمت دوچرخه ها 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 محل حادثه

 

 نفر اول سمت چپ جناب داورپناه به اتفاق نفر سوم از چپ جناب صادقی که به ناله های بنده برای کمک به آقا مهران مردانگی کردند و با ماشین خود به سمت محل حادثه رفتیم و دو نفر دیگر جای دقیق حادثه را در شرایطی که من شوکه شده بودم از این اتفاق و قادر به شناسایی محل نبودم نهایت همکاری را انجام دادند. دستشان درد نکند. مخصوصا جناب داورپناه. همیشه مهندس حیدرخانی میگه باید دست این نوع انسانها رو بوسید.

 

 چند روز پس از حادثه حامد ندایی، بهنام شکری و سعید ترنیان  برای توسل و دعا، به نام مهران عزیز به قله توچال رفتند.

 

 

 

 

 

 

 

 رکاب زنی روز پنج شنبه 12 فروردین به محل حادثه

 

 رکاب زنی روز پنج شنبه 12 فروردین به محل حادثه. از
سمت راست:  رضا صفا، علی موتابیان، مرتضی ابراهیمی اصل

 

 

 

 

 

 

برچسب‌ها: دوچرخه سواری, سربالایی

1394 گزارش رکابزنی درپارک کوهسار

 

گزارش رکابزنی درپارک کوهسار

 معرفی:

بوستان کوهسار درشمال غرب تهران در محله شهران – منطقه پنج - واقع است. اين بوستان جنگلي از رودخانه كن در غرب آغاز و تا رودخانه فرحزاد در شرق ادامه مي‌يابد و از شمال به ارتفاعات قله بند عیش و از جنوب به بلوار حصارك منتهي مي شود. مساحت تقریبی آن 5700 هکتاراست که حدود700 هکتارش هم درختکاری شده است. محل مناسبی است برای ورزش های هوایی مثل گلایدر، پرتاب بومرنگ، کایت سواری و همچنین محل مناسبی برای دوچرخه سواری کوهستان و موتورسواری کراس است.این بوستان دارای جاده آسفالته بوده و شیب متوسط آن حدود15تا 20 درجه است و حداکثرشیب به 30 درجه هم میرسد.بعلاوه دارای جاده خاکی است که کایت سواران برای رسیدن به سایت پروازازآن استفاده می کنند این جاده تازیر قله بند عیش ادامه دارد و محل مناسبی برای دوچرخه سواری کوهستان است.

شرح برنامه:

جمعه09-11-94 ساعت 11:40 برای رکابزنی به سمت بوستان کوهسارراهی شدم.ساعت 12:10به ابتدای بوستان کوهساررسیدم.ماشین را پارک کردم و با آماده کردن دوچرخه از جاده آسفالته شروع به رکابزنی کردم.این اولین برنامه من درمسیرسربالایی بود.ازسطح توانایی خودم در سربالایی ها هیچ اطلاعی نداشتم.با دنده های سبک شروع به رکابزنی کردم.هوا آفتابی بود و باد ملایم می وزید.این هوا برای رکابزنی عالی بود.شیب جاده بعضی اوقات به 25-30 درجه میرسید. به نظرم رکابزنی در شیب های تند بیشتر یک ورزش غیرهوازی است و فشار فزاینده ای بر عضلات پا وارد می شود و در درازمدت بدن به سمت تولید لاکتیک می رود.با کلی تحمل فشار بالاخره ساعت 13:30به انتهای جاده آسفالته که به پیست موتورسوارن ختم می شود،رسیدم.آنجا چند عکس گرفتم و به سمت پایین به راه افتادم.سرعت دوچرخه در سرپاینی های تند بسیار زیاد می شد ومدام مجبوربودم که ترمزبگیرم.کنترل دوچرخه در چنین سرپاینی هایی بسیار دشوار و مهم است.در سرپاینی سرمای بادی که به سر وصورت می خورد زیاد بود و مجبورشدم لباس بیشتری بپوشم.ساعت 14:00به پایین رسیدم.این اولین برنامه رکابزنی درخارج شهر وسربالایی به پایان رسید.

نکات برنامه:

-                      کل مسیر جاده آسفالته است.

-                      شیب متوسط مسیر 15-20 درجه است.

مسافت پیموده شده(رفت وبرگشت):  10کیلومتر

ارتفاع مبدا :1650 متر

ارتفاع مقصد:2000 متر

مدت زمان رفت:1:20

مدت زمان برگشت:0:15

 

مسیر بنفش طی شد

 مسیری که بالا آمدم

قسمتی از جاده کوهسار

انتهای جاده آسفالته کوهسار-پیست موتورسواری

در کنار پیست موتورسواری 

 

سلفی در کوهسار

 

 

برچسب‌ها: دوچرخه سواری, سربالایی